DOEL: HERSTEL BURN-OUT EN FIT WORDEN

Burn out is een term dat je de laatste jaren veel voorbij hoort komen en voordat het mij overkwam heb ik nog nooit goed geweten wat er dan gebeurd of hoe je je dan voelt. En wat er dan na gebeurd, hoe ga je verder?

Mijn problemen tot aan de burn-out is voor mij nu te vergelijken als een ijsberg, in de loop der jaren bouwde de problemen zich verder op en vormde een berg. Maar van de bovenkant was niet te zien wat er aan de onderkant schuil ging. Ik wist zelf ook niet hoe groot die berg eigenlijk was.

22 juni 2015 was de dag dat ik onderuit ging. Niet letterlijk maar figuurlijk gezien ging ik hard op mijn plaat. Mensen in mijn omgeving zagen het al aankomen maar ik kon het niet meer voorkomen. Het was onvermijdelijk. Ik zat thuis met een burn-out. In die tijd zag ik het niet zo, had gewoon een pauze nodig. Maar het was een stuk ernstiger dan dat. Ik sliep bijna niet meer en was doodop. Emoties gingen alle kanten op, ene moment moest ik om niets huilen en het andere moment was ik van steen. Eten had ik geen moeite mee, dat deed ik juist teveel, waardoor ik veel te zwaar was. Conditie was erg slecht. Met tegenzin ging ik naar mijn werk en op het werk had ik het idee een strop om mijn nek te hebben, die steeds strakker werd getrokken. En mijn spanningshoofdpijn was extreem aanwezig. Deze signalen waren al langere tijd aanwezig, waren opgebouwd in de laatste jaren maar ik kon mij er nog aardig door heen slaan tot die tijd. Mijzelf uitzetten en doorgaan, dat was wat ik mijzelf had geleerd en wat naar mijn idee ook werkte. Ik was niet meer belangrijk dus de focus legde ik op anderen. Plezier had ik nergens meer van, mijn werk was het allerbelangrijkste. Tot de dag dat het mis ging en ik het meeste duidelijk signaal kreeg, “nu is het genoeg”. Ik vergeet ook nooit meer wat de collega tegen mij zei: “Je gaat nu naar huis, nu het het klaar”. En dat deed ik. Voor vijf weken was ik thuis.

In die tijd heb ik heel veel geslapen en geprobeerd ontspanning op te zoeken. De top van de ijsberg was eraf dus ik dacht er wel weer tegen te kunnen. Het was immers de tijd van de zomervakanties en wij hadden al personeelstekort. Dus ik kon het niet maken om nog langer afwezig te zijn. Gelukkig had ik een manager die daar doorheen keek en met mij in gesprek ging. Want wat ging ik nu anders doen dan voorheen?
Ik had een plan, door middel van een sporttraject met dieet gestart bij een lokale sportschool zou ik mijn conditie verbeteren en gewicht verliezen. Iets verbetering was gelukt maar ik kwam niet verder. Vanwege slechte begeleiding en weinig zelfvertrouwen liep ik vast. Na een half jaar ben ik gestopt omdat ik goede ondersteuning nodig had om te kunnen slagen.

Toch maar een ander pad in, coaching op het werk. Problemen aanpakken waar ik tegenaan liep op het werk. Ondanks de goede bedoelingen van de coach werd er opnieuw slechts een stukje van de ijsberg afgehaald maar het onderliggende bleef onaangeroerd. Nieuw plan, een traject starten bij Ciran, waar ik fysieke en mentale ondersteuning zou krijgen na mijn burn-out. Met goede moed stapte ik deze nieuwe weg in en leerde weer een hoop. Lichamelijk veranderde weinig maar mentaal was er iets verschuiving. Maar opnieuw bleef de onderliggende problemen bestaan. Dan maar weer richten op voeding want als mijn lijf gezonder zou zijn dan zou de rest wel volgen. Opnieuw kwam ik niet verder dan een kleine verbetering.

Vorig jaar oktober startte ik bij Maurice Boone voor personal training. Ik besloot nogmaals, ondanks eerdere slechte ervaring, te proberen om onder begeleiding mijn conditie en voeding te verbeteren. Na enige tijd is Maurice ook gestart om mij mentaal te coachen. In eerste instantie was ik hier sceptisch in omdat ik al verschillende psychologen, therapeuten en coaches had gehad in het verleden. Wat kon hij mij nog vertellen, wat ik niet al wist? Daar had ik het mis.
Ik kon altijd prima over mijn problemen praten, dat had ik al zo vaak gedaan maar het achterste van mijn tong laten zien, dat deed ik niet. Door middel van duidelijke voorbeelden kreeg ik inzicht in wat ik deed of hoe ik reageerde en wat de gevolgen daarvan waren. En voor het eerst werd de onderste laag boven gehaald, tot mijn eigen verbazing. De oorzaak van de patronen die steeds ontstonden. Niet omdat ik dat tegenhield maar omdat ik er niet bewust van was. Maar het was wel hard nodig omdat ik tot die tijd niets op kon bouwen. Zolang de ondergrond niet stabiel is, valt er niets op te bouwen. Waarom werkt dit nu wel, in tegenstelling tot de andere dingen die ik had geprobeerd?
Ik kreeg weer vertrouwen in mijzelf om te veranderen. Met behulp van oefeningen leer ik hoe ik weer grip op mijn eigen leven kan hebben.

Door middel van handvatten leer ik om te gaan met situaties waar ik tegenaan loop maar ook hoe ik het moet herkennen. Ik word niet veroordeelt over waar ik tegenaan loopt maar ik krijg bevestiging dat het helemaal geen uitzonderlijke situaties of problemen zijn. Ik leer mijzelf weer versterken en vanuit mijn kracht verder te gaan en niet vanuit angst. Ik krijg niet alleen tips van Maurice maar leer ook mijn eigen oplossingen bedenken. Maurice vertelt ook vanuit zijn eigen ervaringen dus herkent mijn strijd. Dit schept vertrouwen omdat ik weet dat ik niet de enigste ben dit doormaakt. Ik sta veel positiever in het leven waardoor ik ook weer plezier kan hebben in de dingen die ik doe. Ik kan mij veel beter focussen op het huidige moment, in plaats van bezig zijn met het verleden of de toekomst. Want als je teveel achteruit of te ver vooruit kijkt, mis je de mooie momenten van het huidige moment.
Door de mentale coaching in combinatie met de personal training ben ik al veel kilo’s kwijt en ben ik conditioneel flink verbeterd.

Mijn zelfvertrouwen is aanzienlijk verbeterd. Ik kan mijn werk veel beter aan en kan mijzelf veel beter bovenaan mijn prioriteitenlijstje zetten. Ik ben nog niet helemaal waar ik zou willen zijn, het is nog werk in uitvoering maar ik zit in ieder geval op de juiste weg. Eindelijk!